Materiały na meble kuchenne – MDF, drewno, laminat, fornir i inne

Projektując meble kuchenne na wymiar, stajemy przed wieloma wyborami. Jednym z kluczowych jest decyzja, z jakich materiałów zostaną wykonane poszczególne elementy zabudowy: korpusy szafek, fronty, półki, blaty. Rynek oferuje całą gamę materiałów – od nowoczesnych płyt MDF i laminowanych, po tradycyjne lite drewno czy eleganckie forniry. Każdy z tych materiałów ma inne właściwości, które wpływają na trwałość mebli, ich odporność na kuchenne warunki (wilgoć, temperatura) oraz oczywiście estetykę i cenę. W tym artykule wyjaśnimy, czym charakteryzują się najpopularniejsze materiały używane do produkcji mebli kuchennych, jakie są ich plusy i minusy, a także do jakich zastosowań nadają się najlepiej. Uzbrojeni w tę wiedzę, łatwiej dobierzesz optymalne rozwiązania do swojej kuchni marzeń.

Płyta laminowana (płyta wiórowa laminowana)

Płyta laminowana to absolutna podstawa współczesnego meblarstwa. Wykonana jest z płyty wiórowej (drobnych wiórów drewnianych sprasowanych z żywicą) pokrytej z obu stron dekoracyjnym laminatem melaminowym. W praktyce często nazywa się ją też płytą meblową. To właśnie z płyt laminowanych powstaje większość korpusów szafek kuchennych, półek wewnętrznych, a także wiele prostych frontów.

Właściwości i zalety:

• Niska cena i dobra dostępność: Płyta laminowana jest produkowana masowo, co czyni ją tanim i łatwo dostępnym materiałem. Dzięki temu meble z niej wykonane są ekonomiczne. Duże sieci meblowe bazują prawie wyłącznie na płytach laminowanych, co potwierdza jej walory budżetowe.
• Bogata kolorystyka i wzornictwo: Laminaty mogą mieć mnóstwo dekorów – od jednolitych kolorów, przez imitacje drewna o różnych odcieniach, aż po wzory imitujące beton, marmur, metal itp. Umożliwia to tworzenie mebli w praktycznie dowolnym stylu. W kuchniach najczęściej stosuje się białe, szare lub drewnopodobne korpusy szafek, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by wnętrze szafki było np. wesoło żółte (jeśli producent ma taki dekor).
• Odporność powierzchni na plamy i łatwość czyszczenia: Laminowana nawierzchnia jest gładka i niechłonąca – rozlane płyny czy zabrudzenia nie wnikają w płytę, można je łatwo wytrzeć. Jest też dość odporna na zarysowania i uderzenia przy normalnym użytkowaniu. To ważne zwłaszcza dla środka szafek i półek – można swobodnie przestawiać naczynia, puszki, a płyta to wytrzyma.
• Stabilność wymiarowa: Płyta wiórowa ma dobrą stabilność – nie odkształca się znacząco pod wpływem temperatur czy wilgotności, o ile jest poprawnie zaobrzegowana (czyli krawędzie zabezpieczone taśmą lub listwą). Dzięki temu korpusy szafek z płyty laminowanej dobrze znoszą lata użytkowania, zachowując kształt.
• Łatwość obróbki: Dla wykonawcy płyta laminowana jest wdzięcznym materiałem – łatwo ją ciąć, wiercić w niej otwory na zawiasy, łączyć konfirmatami czy z użyciem kołków. To przekłada się na szybszą realizację i niższe koszty produkcji mebla.

Wady:

• Rdzeń wrażliwy na wilgoć: Główny problem płyt wiórowych to niska odporność na wodę samego wnętrza płyty. Jeśli woda dostanie się do środka (np. przez niezabezpieczoną krawędź lub uszkodzoną powierzchnię), wióry nasiąkną i płyta spęcznieje, trwale się deformując. Dlatego tak ważne jest oklejanie obrzeży płyt i unikanie pozostawiania zalanych miejsc. W kuchni newralgiczne są dolne krawędzie korpusów zlewozmywaka, okolice zmywarki – trzeba tam zadbać o uszczelnienie.
• Większy ciężar niż MDF: Płyta wiórowa jest dość ciężka (choć MDF jeszcze cięższy). Meble z grubych płyt 18 mm sporo ważą, co może utrudniać montaż czy przenoszenie. Jednak w codziennym użytkowaniu to nie przeszkadza – raczej kwestia logistyczna.
• Brak możliwości rzeźbienia czy frezowania ozdobnego: Płyta laminowana służy głównie do form płaskich i prostych. Nie nadaje się do tworzenia dekoracyjnych frontów z wgłębieniami, zaokrągleń (poza łukowym cięciem). Jeśli chcesz mieć zdobione fronty, płyta wiórowa będzie niewystarczająca – potrzebny MDF i dodatkowe wykończenie (folia, lakier).
• Estetyka krawędzi zależna od wykończenia: Surowa krawędź płyty wiórowej nie jest estetyczna i musi być zaklejona obrzeżem. Standardowo używa się obrzeży ABS lub PCV w kolorze płyty. Przy białych i jednolitych kolorach łączenie bywa widoczne (inne materiały, jak folia czy lakier, dają bezszwowe krawędzie). To drobiazg, ale perfekcjoniści mogą go zauważać. Rozwiązaniem premium jest obrzeże laserowe (zgrzewane bez kleju – prawie niewidoczne łączenie), ale to podnosi koszt.

Zastosowanie: Płyty laminowane są wykorzystywane głównie na korpusy szafek kuchennych, półki i plecy mebli. W kuchni niemal każda zabudowa ma “szkielet” zrobiony właśnie z laminowanej płyty wiórowej – to optymalne rozwiązanie kosztowo i praktycznie. Również meble biurowe, szafy wnękowe, komody – tam wszędzie spotkamy ten materiał. Jeśli chodzi o fronty kuchenne, płyta laminowana też bywa używana, choć raczej w prostych, budżetowych realizacjach (front to wtedy po prostu docięty kawałek płyty z oklejonymi krawędziami). Dzięki laminowanym płytom można mieć solidne meble za rozsądną cenę. Trzeba tylko pamiętać, by dbać o zabezpieczenie przed wodą – np. nie zostawiać kałuży wody w szafce czy usuwać szybko przecieki. Dobrze wykonana kuchnia z płyty laminowanej posłuży wiele lat, zwłaszcza jeśli fronty będą z materiału o równie dobrej odporności.

(Warto dodać, że w Meble Młyński stosujemy płyty laminowane od renomowanych producentów o podwyższonej odporności na wilgoć – np. z wodoodpornym klejem czy specjalnym zabezpieczeniem krawędzi korpusów pod zlewozmywakiem. To dodatkowe środki, które zwiększają żywotność mebli kuchennych wykonanych z tego materiału.)

Płyta MDF – Medium Density Fibreboard

Płyta MDF to kolejny bardzo popularny materiał meblowy. Skrót pochodzi od Medium Density Fibreboard, czyli płyta z włókien drzewnych średniej gęstości. W odróżnieniu od płyty wiórowej, MDF powstaje z drobniusieńko zmielonego drewna (włókien, włókien celulozy) sprasowanego z żywicami. Ma jednorodną, gładką strukturę na przekroju i większą gęstość (jest cięższa i twardsza od zwykłej wiórówki). MDF surowy jest brązowo-beżowy, gładki, idealny do dalszej obróbki – można go frezować, malować, oklejać. W meblach kuchennych z MDF robi się przede wszystkim fronty, ale czasem też korpusy jeśli potrzeba większej wytrzymałości lub lepszego trzymania zawiasów.

Właściwości i zalety:

• Gładka i jednorodna struktura: MDF nie ma wewnątrz pustych przestrzeni ani większych wiórów – jest jak “sklejone drewno w proszku”. Dzięki temu świetnie nadaje się do frezowania. Można w nim wycinać dekoracyjne wzory, profilować krawędzie, robić wgłębienia pod uchwyty krawędziowe itp. To dlatego większość ozdobnych frontów kuchennych (np. z ramkami, żłobieniami) wykonuje się z MDF-u.
• Dobra stabilność i wytrzymałość mechaniczna: MDF jest twardszy od zwykłej płyty wiórowej, lepiej trzyma wkręty (choć wiórowa też trzyma nieźle, MDF pozwala na więcej jeśli chodzi o obciążenia punktowe). Ciężkie fronty z MDF-u wytrzymują lata na zawiasach bez wyłamywania, o ile zawias jest dobrze przykręcony i ewentualnie wzmocniony kostkami (wkrętkami).
• Możliwość różnorodnego wykończenia: Surowy MDF jest bazą. Można go lakierować (to daje front lakierowany), fornirować (przykleić okleinę naturalną), oklejać folią PVC (front foliowany), laminować (choć rzadziej laminuje się MDF, raczej wiórową). Dzięki temu jest bardzo wszechstronny. Jeśli chcesz fronty w nietypowym kolorze – weźmie się MDF i polakieruje. Chcesz fronty z frezem i białą gładką powierzchnią – weźmie się MDF i oklei folią PCV. I tak dalej. Płyta MDF jest więc podstawą do uzyskania efektu, jaki chcesz.
• Gęstość tłumiąca dźwięk: Ciekawostka – ze względu na większą masę i jednorodność, MDF trochę lepiej tłumi dźwięki i drgania niż płyta wiórowa. W kontekście kuchni może nie ma to ogromnego znaczenia, ale np. fronty z MDF mniej “brzęczą” niż cienkie fronty z wiórówki przy uderzeniu.

Wady:

• Wrażliwość na wilgoć (konieczność wykończenia): Surowy MDF łatwo chłonie wodę i pęcznieje (nawet bardziej niż wiór, bo jest bardziej “zbity”). Dlatego musi być zawsze pokryty warstwą ochronną – lakierem, folią, laminatem czy fornirem, a krawędzie szczególnie muszą być zabezpieczone. Gotowy front lakierowany czy foliowany nie boi się już typowej kuchennej wilgoci, ale jeśli gdzieś lakier odpryśnie czy folia się odklei i dostanie się tam woda – MDF spuchnie miejscowo. Z tego powodu fronty z MDF w okleinie PCV często “cierpiały” przy starych modelach zmywarek wypuszczających parę – teraz daje się specjalne listwy ochronne lub lepsze kleje. W skrócie: MDF super, ale tylko jak jest dobrze wykończony i użytkowany bez zalewania.
• Ciężar: MDF jest cięższy od płyty wiórowej. Front o tych samych wymiarach z MDF będzie ważył więcej niż z wiórówki czy drewna sosnowego. W praktyce zawiasy i prowadnice są na to przygotowane (stosuje się ich odpowiednią ilość), jednak np. duże szuflady z frontem z MDF mogą wymagać mocniejszych prowadnic. Montując szafki trzeba mieć to na uwadze (ale wieszak w szafce jest przykręcony do korpusu z wióru zwykle, więc tu akurat płyta MDF nie wchodzi w grę).
• Trudność samodzielnej obróbki dla amatora: Cięcie i obróbka MDF wymaga dobrego sprzętu – materiał jest twardy, tępi brzeszczoty. Pyli się drobnym pyłem (konieczne maski, wyciągi). Dlatego nie jest tak “przyjazny” majsterkowiczom jak np. drewno. Dla producenta z maszynami CNC to oczywiście nie problem, ale warto wiedzieć, że ewentualne przeróbki domowe frontu z MDF są trudniejsze niż praca z drewnem.
• Cena wyższa niż wiórówki: MDF jest trochę droższy od płyty wiórowej, głównie ze względu na gęstość (więcej surowca w tej samej objętości). Z tego powodu często stosuje się go tam, gdzie jest potrzebny (fronty, dekoracyjne elementy), a korpusy robi z tańszej płyty laminowanej.

Zastosowanie: W kuchniach MDF króluje przy produkcji frontów meblowych. Znakomita większość frontów lakierowanych, foliowanych, akrylowych itp. ma bazę z MDF. Jeśli przeglądasz ofertę producentów frontów – “rdzeń MDF” jest standardem. MDF bywa też użyty do elementów typu listwy wykończeniowe, pilastry, cokoły (zwłaszcza frezowane ozdobnie – np. w kuchniach angielskich). Rzadziej robi się całe korpusy z MDF – chyba że mebel ma mieć np. frezowane boki na zewnątrz. Warto podkreślić, że meble łazienkowe na wymiar często mają fronty z MDF lakierowanego, bo lakier dobrze zabezpiecza przed wodą, a MDF daje stabilność wymiarów w łazience. Przy dobrej ochronie lakierem MDF zniesie bez problemu warunki łazienkowe (co innego surowy!).

Podsumowując, MDF to niezastąpiony materiał, gdy chcemy uzyskać efektowne fronty o ciekawych kształtach i perfekcyjnie gładkiej powierzchni. W połączeniu z odpowiednim wykończeniem pozwala stworzyć meble kuchenne na wymiar zarówno nowoczesne, jak i klasyczne. Nasza firma korzysta z MDF-u od sprawdzonych dostawców, co gwarantuje powtarzalność i jakość elementów – np. fronty z frezowanymi uchwytami czy piękne lakierowane panele ozdobne.

Drewno lite

Drewno lite – czyli naturalne drewno w postaci desek, klepek czy listew – to najstarszy materiał meblarski. W kuchniach stosowane jest przede wszystkim do produkcji frontów (np. ramy frontów z drewna z płyciną z MDF-u fornirowanego lub z drewna), witryn, rzadziej całych korpusów (też się zdarza w rzemieślniczych wyrobach). Gatunki drewna popularne w meblach kuchennych to dąb, buk, olcha, brzoza, sosna (rzadziej, bo miękka), czasem gatunki egzotyczne jak teak czy mahoń w droższych realizacjach.

Właściwości i zalety:

• Naturalny, unikatowy wygląd: Każdy element z litego drewna ma swój unikalny układ słojów, sęków, barwę. Meble drewniane są cenione za swoje piękno i “duszę”. Drewno nadaje wnętrzom ciepło i elegancję, a do tego można je wybarwiać (bejcować) i wykańczać różnymi lakierami lub olejami, uzyskując pożądany kolor i połysk.
• Trwałość i możliwość odnowienia: Dobrze wykonane drewniane elementy potrafią przetrwać dziesiątki lat. W razie potrzeby można je odnowić – zeszlifować starą powłokę i na nowo polakierować czy zaolejować. W przeciwieństwie do oklein czy laminatów, tutaj cały materiał “na wskroś” jest taki sam, więc renowacja przywraca pierwotny wygląd.
• Solidność konstrukcyjna: Drewniane ramy frontów są wytrzymałe mechanicznie, a połączenia (czopy, kołki) – jeśli dobrze wykonane – długo pozostają stabilne. Przy prawidłowym sezonowaniu drewno zachowa swój kształt. Mimo pojawienia się nowoczesnych płyt, wciąż drewno jest synonimem najwyższej jakości mebli w oczach wielu klientów.
• Prestiż i wartość dodana: Meble z litego drewna uchodzą za luksusowe. Kuchnia z dębowymi frontami jest postrzegana jako bardziej wartościowa niż ta z imitacji drewna. Dla osób ceniących autentyczność, drewno jest często jedynym słusznym wyborem, nawet kosztem ceny.

Wady:

• Wrażliwość na warunki otoczenia: Drewno jako materiał naturalny reaguje na zmiany wilgotności i temperatury – “pracuje”. W kuchni, gdzie wilgotność może się zmieniać (para z gotowania) a temperatury przy piekarniku rosnąć, fronty drewniane mogą z czasem lekko się wypaczyć, skurczyć czy rozszerzyć. Producenci radzą sobie z tym, robiąc np. fronty ramowo-płycinowe (ramka z drewna, środek z drewna lub MDF, który “pływa” w ramce) – wtedy ewentualna praca drewna nie wypaczy całego frontu. Niemniej, lite drewno wymaga kontroli warunków – zbyt suche powietrze zimą może powodować pęknięcia, zbyt wilgotne – pęcznienie.
• Potrzeba zabezpieczenia powierzchni: Surowe drewno szybko by się zabrudziło i zniszczyło w kuchni, więc musi być polakierowane lub zaolejowane. Lakiery tworzą warstwę ochronną, ale też mogą pękać (np. na łączeniach słojów czy przy sękach) jeśli drewno pracuje. Olejowane powierzchnie z kolei wymagają regularnej konserwacji (dolejowania). Drewniane elementy przy kuchence, zlewie wymagają szczególnej troski – np. przecierania, by nie zostawiać długo wody. W skrócie: drewniane meble kuchenne są trochę bardziej wymagające w utrzymaniu niż np. laminowane.
• Wyższy koszt: Pozyskanie dobrego jakościowo drewna (bez sęków, dobrze wysuszonego) i jego obróbka są drogie. Fronty drewniane mogą kosztować 2-3 razy więcej niż MDF foliowany czy laminowany. Do tego dochodzi koszt wykończenia. Cena czyni drewno mniej popularnym wyborem, ograniczonym głównie do frontów i reprezentacyjnych elementów.
• Ograniczenia kolorystyczne (naturalny rysunek): Jeśli decydujemy się na drewno, zwykle chcemy pokazać jego naturalny rysunek – czyli używamy lakierów bezbarwnych, patyn, bejc. Można oczywiście pomalować drewno kryjącą farbą, ale wtedy traci się efekt słojów – a to można równie dobrze zrobić na MDF-ie. Dlatego drewno najczęściej występuje w “drewnianych” kolorach. Nie każdemu stylowi kuchni to odpowiada – np. nowoczesne białe gładkie kuchnie rzadko są z drewna (choć można lakierować drewno na biało, ale to mało ekonomiczne – robi się wtedy MDF). W rezultacie drewno pojawia się głównie w kuchniach klasycznych, rustykalnych albo jako akcent w nowoczesnych (np. drewniane otwarte półki).

Zastosowanie: W kuchniach drewno lite jest najczęściej stosowane do produkcji frontów szafek – zwłaszcza w stylach tradycyjnych. Popularne są np. fronty dębowe, olchowe, jesionowe z różnymi frezowaniami (ramy z wypełnieniem płycinowym). Często te fronty i tak mają środek z fornirowanej płyty, a tylko ramkę z litego drewna – ale uznaje się je za drewniane. Czasem robi się też całkowicie gładkie fronty z drewna (z dużej klejonki), choć trudniej utrzymać je proste. Poza frontami, drewno pojawia się w elementach takich jak listwy wieńczące górą (korony), pilastry ozdobne, cokoły frezowane, ramy witryn. Meble Młyński realizuje zamówienia na kuchnie z elementami drewnianymi – współpracujemy ze stolarzami specjalizującymi się w obróbce litego drewna, by łączyć nowoczesną funkcjonalność z klasycznym wykonaniem. Jeśli klient życzy sobie np. stylową kuchnię w naturalnym dębie, jesteśmy w stanie ją wykonać, jednocześnie dbając o to, by konstrukcyjnie mebel był przygotowany na wyzwania kuchni (np. stosujemy wspomniane fronty ramowo-płycinowe dla stabilności).

Fornir (okleina naturalna)

Fornir to cienkie arkusze naturalnego drewna (zwykle o grubości około 0,6 mm do 2 mm) używane jako okleina na płyty meblowe. Mówiąc prościej, fornir to “plaster” drewna, który nakleja się na powierzchnię płyty wiórowej lub MDF, by uzyskać wygląd jak z litego drewna. Meble fornirowane były bardzo popularne w drugiej połowie XX wieku (meblościanki, stoły itp.), i nadal są chętnie stosowane, szczególnie gdy chcemy połączyć naturalny wygląd z stabilnością płyty i rozsądną ceną.

Właściwości i zalety:

• Naturalny wygląd przy mniejszym koszcie: Fornir jest prawdziwym drewnem, więc fornirowane powierzchnie wyglądają niemal identycznie jak lite drewno. Rysunek słojów, kolor – to wszystko autentyczne drewno. Jednak mebel fornirowany kosztuje znacznie mniej niż wykonany w całości z litego drewna, ponieważ zużycie cennego surowca jest minimalne (tylko cienka warstwa na wierzchu, wnętrze jest tańszą płytą).
• Lepsza stabilność i mniejsza wrażliwość na warunki niż lite drewno: Pod fornir stosuje się najczęściej płytę MDF lub wiórową, które nie deformują się tak jak lite drewno przy zmianach wilgotności. Dzięki temu fornirowane fronty lub panele są mniej podatne na wypaczenia. Drewno jako cienka warstwa też słabiej “pracuje”. Oczywiście fornir jest lakierowany, więc efekt końcowy przypomina zachowanie lakierowanego drewna, ale np. spęcznienie czy skurcz jest minimalny, bo płyta nie pracuje.
• Wielkie możliwości wzornicze: Dostępne są forniry z dziesiątek gatunków drzew – klasyczne dąb, orzech, buk, egzotyczne teak, palisander, wenge, a także modyfikowane (o specjalnych wzorach uzyskanych przez składanie forniru). Można też fornir bejcować na dowolny kolor lub łączyć różne forniry we wzory (intarsja). W nowoczesnych kuchniach modne są np. fronty fornirowane orzechem amerykańskim czy dębem wędzonym (prawie czarnym). To pozwala uzyskać luksusowy wygląd za ułamek ceny litego drewna tych gatunków.
• Ekonomia surowca i ekologia: Użycie forniru jest bardziej ekologiczne niż cięcie grubych desek – z jednego pnia pozyskuje się setki metrów kwadratowych forniru. To efektywne wykorzystanie drewna. Dla osób dbających o środowisko meble fornirowane mogą być atrakcyjne, bo jednak to nadal naturalny materiał na powierzchni (lepszy niż folia czy laminat z tworzywa).

Wady:

• Mniejsza odporność na uszkodzenia mechaniczne: Fornir, będąc cienką warstwą drewna, jest dość delikatny jeśli chodzi o uderzenia czy ścieranie wierzchu. Zawsze jest na nim lakier ochronny, ale przy mocnym uderzeniu fornir może pęknąć czy się odkleić płatkami. Nie wytrzyma też takiego szorowania, co laminat. Dlatego np. fronty fornirowane trzeba traktować podobnie jak drewniane – ostrożnie z wodą i uderzeniami.
• Możliwość odklejenia przy długotrwałej wilgoci: Jeśli krawędzie fornirowanego elementu nie są dobrze zabezpieczone, wilgoć może wejść pod fornir i go odspoić. W kuchni trzeba więc pilnować, by fornirowane fronty były porządnie polakierowane z każdej strony, a krawędzie zabezpieczone (często dokleja się fornir także na krawędziach lub robi obrzeże z pasma forniru).
• Brak rysunku 3D drewna: Fornirowane elementy odwzorowują wygląd drewna, ale nie jego pełną fakturę – np. sęki nie są wgłębieniami tylko wzorem, brak jest pewnej “głębi” litego drewna. To drobna różnica odczuwalna raczej dla stolarzy koneserów. Większość osób patrząc na front fornirowany powie “to drewno” i nawet nie zauważy, że to cienka warstwa. Ale purysta odczuje, że dotyka cieńszego materiału.
• Cena średnio-wysoka: Fornirowane meble są tańsze niż lite drewno, ale wcale nie tak tanie jak laminat. Sam proces fornirowania i lakierowania jest pracochłonny. Często front fornirowany kosztuje podobnie jak lakierowany MDF. Więc to opcja raczej średnia półka cenowa.
• Ograniczona możliwość renowacji: Można raz-dwa razy przeszlifować i przelakierować fornir (bo jest cienki), ale jak uszkodzenie jest głębsze, to nie bardzo jest co szlifować – można przetrzeć na wylot. Naprawy dużych ubytków forniru są trudne (trzeba wyciąć kawałek i wstawić nowy – zwykle widoczny lekko). Czyli renowacja jest możliwa, ale trudniejsza niż litego drewna.

Zastosowanie: W kuchniach forniry stosuje się przede wszystkim na frontach szafek (zwłaszcza górnych, czy wszystkich frontach w kuchniach nowoczesnych – np. modne ciemne forniry, orzech itp.), a także na elementach dekoracyjnych: panelach zabudowy, wypełnieniach ram, czasem na blatach stołów kuchennych (choć tam narażenie na uszkodzenia większe). Fornir jest też popularny w meblach pokojowych – regałach, stołach, komodach. W kontekście kuchni – to świetny sposób na dodanie naturalnego akcentu: np. dolne szafki fornirowane dębem, a górne białe lakierowane. Albo wyspa kuchenna w okleinie orzechowej, która przyciąga wzrok. Meble Młyński oferuje wykończenie fornirowane na zamówienie – mamy dostęp do różnych oklein naturalnych i modyfikowanych, dzięki czemu Twoje meble mogą uzyskać dokładnie taki odcień i wzór drewna, jaki sobie wymarzysz, bez konieczności inwestowania w pełne drewno lite.

Inne materiały stosowane w meblach kuchennych

Omówiliśmy główne “płaskie” materiały konstrukcyjne. Uzupełniając temat, warto wspomnieć krótko o kilku dodatkowych komponentach, które pojawiają się w budowie mebli kuchennych:

• Sklejka: To warstwowa płyta z cienkich arkuszy drewna sklejonych na krzyż. Bardzo wytrzymała i odporna na warunki. W meblach kuchennych rzadko stosowana na dużą skalę (bo droga), ale czasem pojawia się np. w bardzo ekskluzywnych korpusach (gdy ktoś nie chce wiórówki). Sklejka wodoodporna bywa też używana na ścianki pod zlewem.
• Płyta HDF: To cienka (3mm) płyta z włókien drzewnych (High Density Fibreboard) – używana głównie na plecy mebli i dna szuflad. W kuchni raczej w szufladach (np. dno szuflady z HDF laminowanego). Plecy szafek wiszących czy stojących w kuchni coraz częściej robi się też z 18mm płyty dla solidności, ale jeśli nie – to właśnie HDF tworzy tylną ściankę.
• Tworzywa sztuczne i metal w elementach konstrukcyjnych: Np. stopki regulowane plastikowe pod szafki, zawieszki do szafek wiszących (metalowe), prowadnice szuflad (stal), zawiasy (stal), uchwyty (aluminium, stal lub inne). Te “materiały” też wpływają na odbiór mebla – np. metalowe uchwyty dodadzą innego charakteru niż drewniane gałki. Ale to już akcesoria, nie konstrukcja samej szafki.
• Szkło: W kuchennych meblach występuje w witrynach (fronty przeszklone) lub jako półki szklane w witrynach. Czasem stosuje się lacobel (szkło lakierowane) jako wypełnienie frontu aluminiowej ramy. Szkło hartowane jest dość odporne, ale zawsze istnieje ryzyko stłuczenia. To materiał bardziej dekoracyjny niż konstrukcyjny, ale ważny w kompletnej zabudowie (np. żeby rozbić monotonię pełnych frontów, daje się kilka witrynek).
• Metal (aluminium) w strukturze mebla: Poza okuciami, metal pojawia się np. w cokołach (listwy aluminiowe), w systemach drzwi przesuwnych (ramy aluminiowe), albo w specjalnych meblach industrialnych (całe regały stalowe). W typowej kuchni znajdziemy aluminium w ramkach przeszklonych frontów i ewentualnie w listwach uchwytowych (tzw. uchwyty krawędziowe Gola).

Każdy z tych materiałów odgrywa swoją rolę, choć główny “szkielet” to zawsze płyta lub drewno. Dobrze zaprojektowana kuchnia korzysta z zalet różnych tworzyw – np. korpus z wytrzymałej płyty, fronty z eleganckiego MDF lakierowanego, a półki na przyprawy ze stali (wysuwane cargo). Naszym zadaniem jako wykonawcy jest taki dobór materiałów, by meble były trwałe, funkcjonalne i piękne.

Co wybrać do swojej kuchni?

Znając już charakterystykę materiałów:

• Korpusy szafek: Najczęściej płyta laminowana – i jest to słuszny wybór w 90% przypadków. Jeśli to ekskluzywna kuchnia i budżet nie gra roli, można rozważyć korpusy ze sklejki lub w całości z drewna, ale praktycznie różnica dla użytkownika będzie niewielka (przy zamkniętych frontach korpusu nie widać). Ważne, by płyta korpusowa była dobrej jakości i grubości min. 18mm dla solidności.
• Fronty szafek: Tu wachlarz jest szeroki. Jeśli chcesz gładkie, nowoczesne fronty – idealne będą MDF lakierowany (dowolny kolor, mat/połysk) albo akrylowy czy laminat wysokopołyskowy na MDF. Gdy wolisz akcent drewna – rozważ fornir (tańszy i stabilniejszy) lub lite drewno (droższe, ale tradycyjne). Dla ograniczonego budżetu – fronty z płyty laminowanej lub MDF foliowany (imitujący lakier, ale bardziej ekonomiczny).
• Półki wewnętrzne: Z reguły płyta laminowana wystarczy. Można dać szkło w witrynach dla elegancji. Półki z płyty powinny mieć oklejone obrzeża dla trwałości i estetyki.
• Elementy dekoracyjne: Listwy, panele boczne widoczne – tu często dopasowuje się materiał do frontów (np. jeśli fronty lakierowane, to panele boczne też lakierowane na MDF, nawet jeśli korpusy są białe w środku). W stylizowanych kuchniach dodaje się np. pilastry z drewna, rzeźbione listwy – to już decyzje stylistyczne.
• Blat: To temat na osobny artykuł – i tak go omówiliśmy powyżej (blaty laminowane, kamienne itd.). Blat to oddzielna kategoria, choć integralna część kuchni. Materiał blatu wybiera się kierując innymi kryteriami niż resztę mebli (głównie odporność na czynniki mechaniczne i termiczne).

Najczęstsza kombinacja w nowoczesnych kuchniach to: korpus z płyty laminowanej białej, fronty MDF lakier biały mat, blat laminowany drewnopodobny. Albo korpus biały laminat, fronty MDF foliowane szare mat, blat laminat betonowy. W bardziej premium wariantach: korpus laminat, fronty fornir dąb, blat granit. W klasycznych: korpus laminat, fronty ramy drewniane z płyciną MDF fornirowaną, blat laminat drewnopodobny lub kompozyt. Możliwości jest wiele.

Warto zawsze zastanowić się nad swoimi priorytetami: czy ważniejsze są naturalne materiały, czy łatwość utrzymania czystości? Czy budżet jest napięty, czy można pozwolić sobie na ekstrawagancję? Czy kuchnia ma lśnić nowoczesnością, czy emanować ciepłem drewna? Nie ma jednego najlepszego materiału – dlatego istnieje tyle opcji.

Zachęcamy do konsultacji z naszymi projektantami – pomogą dobrać materiały do Twoich potrzeb. Czasem optymalne okazują się rozwiązania mieszane (np. wyspa kuchenna w innym wykończeniu niż reszta szafek, co daje efekt wow i zarazem oszczędność tam, gdzie nie widać).

Zapraszamy po meble kuchenne na wymiar

Firma Meble Młyński od lat tworzy kuchnie na wymiar, wykorzystując sprawdzone materiały najwyższej jakości. Jeśli planujesz nową kuchnię lub remont istniejącej, skontaktuj się z nami – doradzimy, jakie materiały najlepiej spełnią Twoje oczekiwania. Nasi specjaliści przedstawią Ci próbki płyt laminowanych, kolorów lakierów, fornirów czy blatów, abyś na własne oczy zobaczył/a różnice i mógł/mogła dokonać świadomego wyboru. Umów się na bezpłatny pomiar i konsultację – wspólnie zaprojektujemy kuchnię Twoich marzeń, łącząc estetykę z funkcjonalnością. (Sprawdź też nasz artykuł Najnowsze trendy w meblarstwie kuchennym, aby zobaczyć, jakie materiały i kolory są obecnie na topie – być może zainspiruje Cię to przy podejmowaniu decyzji!)